dzień 1

* * *

AKAPITGdybym wieczorem przez przypadek położył młotek obok telefonu z nastawionym budzikiem, miałbym niechybnie okazję do wymiany go na nowy. Nie położyłem, więc będę musiał się z nim jeszcze trochę pomęczyć. Sygnał, który rozległ się o 4:20, a więc jak na mnie nie o porze bardzo kosmicznej, wyrwał mnie z tak głębokiego snu, że przez chwile zastanawiam się, gdzie jestem, co tu robię i w ogóle o sssoo kurna chozzzii? Z trudem dociera do mnie, że pora wstawać, bo kolejna przygoda czeka spakowana we wnętrzu plecaka. Wszystkiemu winne jest to, że pakowanie go skończyłem dopiero około północy. A to z kolei było efektem zaledwie jednego dnia na całkowite przeorganizowanie się po poprzednim wyjeździe. Wstaję z lekkim ociąganiem i jem śniadanie. Wychodząc cicho z domu, wszak pora jest nieprzyzwoita, z niejakim niesmakiem konstatuję, że plecak jest dość ciężki. Choć tak po prawdzie to wiele w nim nie ma. Starałem się spakować naprawdę minimalistycznie. Nie biorę sprzętu kuchennego, nie biorę namiotu, ilość ubrań ograniczyłem do niezbędnego minimum. W końcu jadę tylko na pięć dni. Za sypialnię, przynajmniej częściowo, będzie mi służył hamak. To kolejna metoda spędzania nocy, którą chcę wypróbować. No dobra, trochę cyganię. Faktycznie pierwsze próby zostały już przeprowadzone. Spałem w nim cztery noce, gdy byliśmy z Basią u jej siostry nad morzem. Oczywiście sen w hamaku wiąże się z pewnymi ograniczeniami, ale gdy człowiek już opanuje metodę układania się w nim “po brazylijsku” i przećwiczy zmiany pozycji, spanie może być naprawdę wygodne i relaksujące. Dla mnie główną zaletą hamaka jest jego stosunkowo niska waga. Mój z zawieszeniem waży około 700 g. Może to nie wybitnie mało jak na hamak, ale jest to dość wypasiony, a może raczej pancerny model polskiej (to także miało wpływ na mój wybór) firmy Lesovik. Zanim dokonałem zakupu, długo rozważałem, jaki ten idealny dla mnie hamak być powinien. Kierując się opiniami internautów, odrzuciłem siatkowe. Podobno wyspać się w nich nie sposób. Kolejne, które odpadły to te wykonane z przemakalnych materiałów. W przypadku braku możliwości rozwieszenia mój hamak będzie bowiem służył za przykrycie rozłożonego na ziemi legowiska. Poza tym powinien być wytrzymały i rzecz jasna w kolorze zbliżonym do maskującego. Stąd wybór hamaka Pantera 2. Nieco się na niego wykosztowałem (189 zł), więc zawieszenie z samozaciskową, bardzo wygodną regulacją (tzw. whoopie sling) wykonałem już samodzielnie z linki Dyneema. Nawiasem mówiąc, dokładnie takiej samej, z jakiej robi je producent hamaków. Dzięki temu zamiast wydać za komplet z taśmami, karabinkami i tzw. cięciwą 210 zł, wydałem około 80. Przy czym mam w tej cenie dodatkową linkę do rozwieszenia np. tarpa. W przypadku rozwieszania hamaka w ciemnawym, wieczornym lesie, gdy nie mamy ochoty na sen “na nietoperza” z głową w dół, whoopie sling pomagający błyskawicznie złapać poziom, jest po prostu nieodzowny. W sieci jest sporo filmów wyjaśniających zasadę działania oraz opisujących jak samodzielnie można go wykonać, nie będę się więc nad tym tematem specjalnie rozwodził. Do spania w hamaku wbrew pozorom niezbędna jest karimata oraz oczywiście śpiwór. Należy również pomyśleć o zabezpieczeniu się przed komarami.